به گزارش سراج24؛ پهپادهای انتحاری ایران در جنگ ۱۲ روزه با رژیم صهیونیستی، به‌عنوان یکی از مؤثرترین ابزارهای تهاجمی جمهوری اسلامی ظاهر شدند؛ پهپادهایی که با دقت بالا و قدرت نفوذ چشمگیر، توانستند مواضع حساس و راهبردی دشمن را منهدم کنند.
هم‌زمان، حجم گسترده عملیات پهپادی ایران موجب اشباع کامل سامانه‌های پدافندی آمریکا، ناتو و اسرائیل شد و مسیر را برای حملات موشکی دقیق و سنگین جمهوری اسلامی هموار کرد.
پهپادهای شاهد ۱۳۶ و آرش ۲ هر کدام توانستند نقش مهمی را در اشباع‌سازی سامانه‌های پدافندی ناتو، آمریکا و اسرائیل ایفا کنند.
این عملیات گونه‌ای از آنچه است که این پرندگان می‌توانند در نقاط دیگری هم انجام دهند.
«آرش ۲»؛ تیر در کمان ایران برای برهم‌زدن اعصاب دشمن
«پهپاد آرش-۲» دارای ۴ متر طول، فاصله دو سر بال ۴.۵ متر، سقف ارتفاع پروازی ۳۶۵۷ متر و وزن ۲۰۰ کیلوگرم است.
این پهپاد با بهره‌گیری از یک سیستم ناوبری پیشرفته مبتنی بر هوش مصنوعی قادر است بدون نیاز به هدایت از مرکز فرماندهی، به‌صورت مستقل به سمت هدف حرکت کند که آرش را در برابر جنگ الکترونیک دشمن بسیار مقاوم ساخته است.
پهپاد مذکور که به دست متخصصان ارتش ایران طراحی و تولید شده، از برد عملیاتی ۲۰۰۰ کیلومتر، یک موتور پیستونی، بدنه‌ای استوانه‌ای شکل، یک سکان عمودی و دو بال واقع در انتهای بدنه برخوردار است.
آرش-۲ برای برخاستن از روش پرتابگر خودرویی (JATO) استفاده می‌کند که نیاز آن به باند پرواز را از بین برده است.
علاوه بر این، توانایی پرواز از انواع پرتابگرهای متحرک را نیز دارد که امکان اجرای مأموریت در شرایط مختلف را برای آن فراهم می‌کند.
امکان نصب انواع سر جنگی روی آرش
پهپاد امکان نصب انواع سرجنگی را دارد و بسته به مأموریت می‌توان سرجنگی‌ها را برای نفوذ، انفجار شدید یا تخریب ترکش‌زا انتخاب یا تغییر داد.
این انعطاف‌پذیری در ترکیب وزن سرجنگی و برد عملیاتی قابل تنظیم است؛ سرجنگی سبک‌تر برد را افزایش می‌دهد و سرجنگی سنگین‌تر توان تخریبی را بالا می‌برد یعنی توازن میان برد و تأثیر تخریبی قابل مدیریت است.
همچنین، امکان نصب جستجوگر اپتیکی مانند آنچه در تصویر پایین به چشم می‌خورد، وجود دارد.
شناسایی هوشمند اهداف مختلف توسط آرش
قابلیت‌های این پهپاد به‌منظور حضور مؤثر در نبردهای سنگین با تکیه بر چند مولفهٔ کلیدی طراحی شده است.
اول آن‌که تجهیز به سامانه‌های هوش مصنوعی، به پهپاد اجازه می‌دهد تا به‌صورت خودکار تصمیم‌گیری کند؛ اولویت‌بندی اهداف، انتخاب بهترین نقطه‌اثر برای وارد آوردن بیشترین خسارت و حتی تغییر هدف در صورت کاهش منفعت تخریبی.
به بیان دیگر، پهپاد می‌تواند «نقطهٔ ضعف» اهداف را شناسایی و برای حداکثر تأثیر، هدف‌گیری کند، چه یک ساختمان ثابت باشد، چه یک وسیلهٔ متحرک یا هر هدف دیگری.
«شاهد ۱۳۶»؛ پرنده نقطه‌زن قاتل سامانه‌های راهبردی دشمن
پهپاد شاهد-۱۳۶ یک پهپاد انتحاری، کم‌هزینه و دوربرد است که با طول ۳.۵ متر، دهانه بال ۲.۵ متر و وزن حدود ۲۴۰ کیلوگرم طراحی شده است.
این پهپاد با موتور پیستونی، سرعتی حدود ۲۸۰ کیلومتر بر ساعت و بردی بین ۱۰۰۰ تا ۲۵۰۰ کیلومتر دارد. این پرنده، قادر به حمل ۳۰ تا ۵۰ کیلوگرم مواد منفجره بوده و با سیستم هدایت GPS و INS عمل می‌کند.
شاهد-۱۳۶ از روی ریل با بوستر موشکی پرتاب می‌شود و به دلیل قیمت پایین (حدود ۲۰ تا ۵۰ هزار دلار) و قابلیت حمله گروهی (Swarm)، برای حملات انتحاری و هدف قرار دادن تأسیسات نظامی و زیرساخت‌ها به‌کار می‌رود.
این پهپاد بار‌ها در عملیات‌های مختلف علیه دشمنان به ویژه وعده صادق ۳ نیز مورد استفاده قرار گرفته است.
البته این پهپاد به همراه پهپاد شاهد-۱۳۱ در جریان رزمایش پیامبر اعظم (ص) ۱۷ نیز نقش پررنگی در تمرین حمله به شبیه‌ساز نیروگاه اتمی دیمونا داشتند و در این تمرین، دقت بالای خود را به نمایش گذاشتند.
یک نمونه مشابه این پهپاد نیز طراحی و ساخته شده است که شاهد ۱۳۱ نام دارد، شاهد ۱۳۱ دارای بیشینه سرعت کروز ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت، وزن برخاست ۱۳۵ کیلوگرم، ارتفاع پروازی ۱۰ هزارپا، بیشینه برد ۱۶۰۰ کیلومتر و مداومت پروازی ۸ ساعته است.
کنترل پدافند دشمنان در دست پرندگان پرسه‌زن ایران
نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران در آغاز پاسخ به تهاجم رژیم صهیونیستی و حامیان او در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه یک راهبرد تازه را مورد استفاده قرار دادند؛ ارسال موازی و مرحله‌ای پهپادهای شناسایی و انتحاری با هدف اصلی «مشغول‌سازی» هم‌زمان ظرفیت‌های فنی و روانی دشمن.
در موج آغازین، پهپادهای دوربردی چون آرش-۲ و شاهد-۱۳۶ با برد اعلام‌شده‌ای در حدود ۲۰۰۰ کیلومتر وارد عملیات شدند تا با عبور مکرر از آسمان عراق و هدایت به‌سوی حریم هوایی اهداف تعیین‌شده، نیروی هوایی مدافع و سامانه‌های پدافندی را به برخاست‌های پی‌در‌پی و رهگیری ممتد وادار کنند.
این تاکتیکِ «پهپاد برای خستگی و اختلال، موشک برای نقطه‌زنی» دو اثر کلیدی داشت؛
نخست، مصرف مکرر سوخت، پرسنل و پهنای باند راداری طرف مدافع را به‌طور مستمر اشغال کرد و توان واکنش هوایی و تمرکز سامانه‌ها را تضعیف کرد
دوم، حجم و هم‌زمانی حملات پهپادی و موشکی به‌عنوان یک موج اشباع‌گر، رادارها و مراکز فرماندهی را در تصمیم‌گیری‌های سریع گرفتار ساخت همان سازوکاری که تحلیلگران آن را تاکتیک «اشباع‌سازی سامانه‌های پدافندی» نامیده‌اند.
بخش دیگری از پهپادهای انتحاری نیز موفق به نفوذ در عمق حریم هوایی رژیم صهیونیستی شدند؛ رخدادی که هشدارهای مکرر و فعال‌سازی آژیرها در تل‌آویو، حیفا و دیگر شهرها را به‌دنبال آورد و فشار روانی بر شهروندان و سامانه‌هایی مانند گنبد آهنین را افزایش داد، فشاری که به‌تدریج توان ذخیره و پاسخ‌دهی آن‌ها را کاهش داد و فضای لازم را برای اجرای حملات نقطه‌زن موشکی فراهم ساخت.
در مجموع، این ترکیبِ پهپادهای کم‌هزینه و نسبتاً بردبلند با حملات متمرکز موشکی، نمونه‌ای روشن از استفاده مؤثر جنگ‌افزارهای تهاجمی نوین برای ایجاد «فرسایش فنی و روانی» در طرف مقابل بود؛ روشی که هزینه‌های دفاعی را افزایش و امکان نفوذ هدفمند را در مرحله‌های بعدی فراهم آورد.
قدرت بازدارندگی همه‌جانبه ایران یک پیام جدی به دشمنان
قدرت بازدارندگی همه‌جانبهٔ ایران پیامی محکم و غیرقابل‌انکار به هر متجاوز ارسال می‌دارد: در تمامی عرصه‌ها هوایی، دریایی، زمینی و جنگ الکترونیک توان پاسخ‌دهی، شناسایی و مقابله مشتمل بر ابزارهای متقابل و هماهنگ وجود دارد و هر اقدام خصمانه با واکنشی هدفمند، متناسب و هزینه‌ساز مواجه خواهد شد.
این توانِ فراگیر نه‌تنها حافظ تمامیت ارضی است، بلکه به‌عنوان یک عامل بازدارندهٔ مؤثر در تثبیت امنیت منطقه‌ای و پیشگیری از بروز یا تکرار هرگونه تجاوز، تضمینی عملی و پایدار فراهم می‌آورد.
